เพื่อนร่วมงาน

ผมได้ไปอ่านในหนังสือคำถามสำคัญกว่าคำตอบ ของ หนุ่มจันท์ มีอยู่บทหนึ่งสะดุดใจจริงๆ แล้วก็สนุกได้ข้อคิดทุกเรื่องจากมุมมองที่เขาถ่ายทอดออกมา มีบทหนึ่งใช้ชื่อ แตงโม อันนี้ไม่ได้เล่าเรื่องผลไม้นะครับ แต่เป็นเสื้อแบรนด์หนึ่ง ผมไม่รู้ปัจจุบัน เสื้อแบรนด์แตงโม ขายที่ไหนบ้าง แต่ในยุคผมต้องบอกว่าโด่งดังมากหาซื้อไม่ยาก

ในหนังสือเขียนถึง อดิศร พวงชมภู เจ้าของแบรนด์แตงโม เรื่องการบริหารงานในองค์แล้วคิดถึงตัวเอง ผมว่าผมใช้หลักคล้ายกัน จริงๆ หลักนี้ผมได้มาจากตอนทำงานนักข่าวหนังสือพิมพ์

โดยเฉพาะเรื่องทัศนะคติในการทำงาน และเพื่อนร่วมงาน เวลาผมสัมภาษณ์รับพนักงานใหม่ ไม่เคยดูเกรดคะแนนไม่ถามด้วยว่าเรียนเก่งมั้ย มักจะถามเรื่องทางบ้าน เพื่อนสมัยเรียน การใช้ชีวิตอยากให้เล่าจุดนั้นมากกว่า เพราะจะได้ประเมินได้ว่าการทำงานอยู่ร่วมกันนานๆ จะมีปัญหามั้ย การทำงานเป็นทีมสำคัญมากไม่อิจฉากันช่วยกัน มันบ่งบอกคนมีความสุขในแบบตัวเอง และเคารพความสุขของคนอื่นด้วย

คล้ายกับเจ้าของแตงโม เขารับพนักงานที่รักครอบครัว พ่อ แม่ เขารับเลยเพราะเชื่อว่าคนแบบนี้จะไม่เหลวไหล และรักงาน ขยันเก็บเงินช่วยครอบครัว ไม่มีเวลาตอกบัตรเพราะรายได้จะมาจากการทำงานเป็นชิ้น ยิ่งทำมากได้มากพนักงานก็ยิ่งขยัน จะได้เงินเยอะ

แนวคิดเรื่องนี้คล้ายกันมาเพียงแต่ผมมีเวลาเข้างาน และมีเวลาเลิกงานเป็นเวลา เนื่องจากเป็นการทำงานบริการทำงานเป็นทีม

แต่การกำหนดเวลาก็หลวมๆ มาสายกลับก่อน หรือขอลาไปเที่ยว ไปธุระ อนุญาตหมดผมถือผลงานเป็นหลัก เพราะแต่ละคนก็มีงานรับผิดชอบ แต่ละวันแต่ละเดือนแต่ละปี กำหนดชัดเจนอยู่แล้ว

เหมือนตอนทำงานนักข่าวอยู่ 10 กว่าปีก็ไม่ได้กำหนดเวลาเข้าออก เพราะมีงานข่าวที่ต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว ผลงานเป็นตัวบอกการกระทำในแต่ละวัน

ผมใช้วิธีนี้กับการทำงานบริษัทที่ผมทำงานอยู่เกี่ยวกับบัญชี

มีความรู้สึกว่าอยู่กันแบบนี้ไม่เครียด เพราะงานมันเครียดอยู่แล้ว ไม่ว่าบัญชี หรือภาษี เอกสารต่างๆ ต้องคอยทำและตอบลูกค้า รวมถึงแก้ปัญหาให้ลูกค้า

อย่าทำชีวิตเหมือนมือถือแบตเสื่อม

บันทึกไว้ 20 กันยายน 2567

สาม สอเสือ