18 ตุลาคม 2561

บ่นไม่มีหัวเรื่อง

ความตั้งใจจะเขียนอะไรซักอย่าง คิดวนไปวนมาก็ไม่มีซักเรื่อง คือด้วยความที่ไม่อยากแตะเรื่องอะไรเลย เรื่องบัญชีที่ทำก็ดูจะเป็นเรื่องความลับซับซ้อนที่ไม่อยากเปิดเผยเป็นสาธารณะ ถูกผิดก็ว่ากันไปน่าจะเป็นเรื่องพูดคุยกันในวงแคบมากกว่า ถ้าเขียนง่ายๆ ถ้าค้าขายดีก็เสียภาษี ถึงเกณฑ์ก็จดภาษีมูลค่าเพิ่ม บุคคลธรรมดาก็ไปจดนิติบุคคลซะ เพราะรัฐเขาอยากให้เข้าระบบเพื่อจัดเก็บภาษีพัฒนาประเทศ ก็ประมาณนี้ไม่ได้อรรถรส ใครๆ ก็รู้

ผมคิดของผมเองนะ แต่ก็เคยได้ยินการบอกกล่าว คนที่ค้าขายอยู่บนออนไลน์บางคนไม่รู้ว่าต้องทำยังไง บางคนถึงกับนึกว่าขายแบบนี้ไม่ต้องเสียภาษีก็มี บางคนหนีภาษีเพราะเชื่อว่าตัวเองคงไม่ซวย ไม่ถูกจับได้ ไม่โดนสรรพากรเจอ พอโดนก็โทษไปที่ดวง ซะงั้น

เรื่องเศรษฐกิจช่วงนี้ยากจริงๆ มีอะไรเปลี่ยนแปลงเยอะแยะ ไม่รู้ว่าประเทศอื่นเป็นยังไง แต่ไทยมันเหมือนก้ำกึ่งจะพัฒนา ไม่พัฒนา เขาว่าเรื่องอินเตอร์เน็ตไทยแทบไม่เป็นลองใครเรื่องการเข้าถึง แต่เรื่องโครงสร้างพื้นฐานมันไปกันได้แค่ไหนอีกเรื่อง ไม่นับเมืองใหญ่นะครับคนจะวาดภาพกันไม่ออก ลองมองไปชนบททุ่งนา ไร่สวน สวยใสอันปลั๊ก ผิดกับชีวิตในเมืองเร่งรีบ ขาดไฟฟ้าไม่ได้ เศรษฐกิจก็เปลี่ยนรวดเร็ว หลับตาไปซักเดือน สองเดือน ผมว่าจะเริ่มตกเทรนกันเลยทีเดียว

หลายเสียงติติง การพัฒนายุคนี้คนรวยได้ คนจนซวย จริงหรือไม่เราๆ ท่านๆ คงรู้กันดีเพราะเงินอยู่ในกระเป๋า มีหรือไม่มีแล้วแต่อาชีพ

GDP ประเทศที่ขับเคลื่อนตัวเลขกลายเป็นคนกลุ่มเดียว ซึ่งมีอยู่ไม่เยอะ ไม่ใช่เฉพาะประเทศไทย เขาว่าเป็นกันทั่วโลก เศรษฐกิจสังคมมันถ่างกว้างขึ้น เป็นปัญหาทุกประเทศ

ใกล้จะมีเลือกตั้งแล้ว รอมาเกือบ 5 ปี จริงๆ ผมอยากให้มีวันนี้ พรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำจะได้คึกคัก อะไรสนุกๆ มันจะมาตอนเลือกตั้ง ตอนหาเสียง ผมว่าบรรยากาศมันได้ ทุกพรรคก็หาเสียงจะทำยังไงเรื่องอนาคต ถ้าตัวเองได้เป็นพรรครัฐบาล หรือผู้นำรัฐบาล แต่ผมเบื่ออย่างเดียวในยุคนี้ หาเสียงด้วยการโจมตีกัน ออกแนวหาเรื่องมากกว่า ในอดีตการหาเสียงจะมีโกหกบ้างสัญญาว่าจะทำ แต่ทำไม่ได้เยอะแยะ เพราะการเมืองไม่มีเสถียรภาพ พรรคเล็กพรรคน้อยเยอะแยะไปหมด

การออกแบบการเลือกตั้งรอบนี้ มีคนบอกไม่เหมือนที่ไหนในโลก กลัวคะแนนเสียงตกน้ำ กลายเป็นว่าหลังๆ นักวิชาการไทยบางคน จะออกมาบอกว่ายิ่งทำให้คะแนนเสียงตกน้ำ พรรคเล็กจะไม่ได้เสียง ได้แต่พรรคใหญ่ อ้าว ไหงงี้

ผมเองเป็นคนชอบการเมือง เพราะมันเกี่ยวพันกับการทำมาหากิน จะไม่รู้เรื่องเลยคงไม่ได้เพราะมันมีผลกระทบทางเศรษฐกิจแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่สิ่งที่หนึ่งที่คิด ใครคิดสูตรเลือกตั้งสูตรนั่นสูตรนี่ เพื่อให้ได้เปรียบได้เสียงจากประชาชนเยอะ ผมว่ายากเพราะคนไม่ใช่หุ่นยนต์ ความคิดมันเปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา คิดเมื่อวาน คิดวันนี้ คิดพรุ่งนี้ ยังคิดไม่เหมือนกัน นับประสาอะไรจะเอากฎไปคุม

จะออกกฎหมายคุมพรรคใดพรรคหนึ่งก็ไม่ได้มันน่าเกียจเกินไป กฎออกมาบังคับใช้เหมือนกัน ช่วงเวลาเท่านั้นที่เอาเปรียบกันบ้าง ใครมีอำนาจอยู่ก็ได้เปรียบเป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติของการเลือกตั้ง ยอมๆ กันได้

ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินของคน ที่มีสิทธิ์ซึ่งไม่รู้ว่าจะตัดสินอย่างไร ไปวัดวันลงคะแนน มันแน่อยู่แล้วมันต้องวัดกันตอนนั้น ใครได้ใครเสีย

ความคิดคน คุมไม่ได้ ยิ่งยุคที่ข้อมูลข่าวสารเยอะแยะมากมาย แตกเล็กแตกน้อยอยู่ที่จะถูกจริตใคร

ผมเชื่ออย่างเดียวคนทำการค้าอยากให้ขายของดี ไม่วุ่นวาย

บอกได้แต่ตีความไม่ได้ ขายของดี ไม่วุ่นวายทำยังไง ฝ่ายขึ้นมาไม่วุ่นวาย ดูอารมณ์มันเหมือนจะพร้อมให้วุ่นวาย

นับรวมประมวลข่าวแล้ว ใครขึ้นมาก็วุ่นวาย ผมก็เชื่อแบบนั้น

แล้วเอายังไงดี ไม่รู้ครับ ผมยังไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไร

ตั้งหัวเรื่องว่าอะไร เป็นเรื่องที่ไม่มีหัวเรื่อง บ่นไปเรื่อย

สาม สอเสือ