แด่ชีวิตที่จากไป หลายเดือนมานี้ผมผ่านเวลาช่วงสูญเสียคนรู้จัก คนไม่รู้จักบางคน เศร้ามั้ย มันเป็นเรื่องปกติของปุถุชนคนหนึ่ง เป็นการเขียนจากความทรงจำ ไม่ได้เขียนปัจจุบันทันด่วนเพราะมีภารกิจมากมาย ขั้นกลาง ต้องถือเป็นความโชคดีไม่ต้องเขียนแบบนักเขียนที่มีภาระหน้าที่ประจำวัน แต่เป็นการเขียนเพราะอยากเขียนเล่าความเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิต ผมมองเห็นหรือไม่เห็นอาจไม่สำคัญเท่าสัมผัสมาด้วยใจ อาจจะได้ยินมานานอาจจะเพิ่งได้ยิน อาจจะมองเห็น หรือไม่เคยมองเห็นด้วยตา แต่สัมผัสด้วยใจ ถึงใจจริงๆ คนแรกเป็นถ้านับญาติก็เป็นหลาน หรือเป็นพีน้องต่างย่าของแฟนที่เสียชีวิตด้วยวัยเพียง 40 เศษๆ ...

คนเปลี่ยนแปลงได้ หลายเดือนที่ผ่านมาชอบดู ฟังบทสัมภาษณ์ผู้คน แต่แปลกไม่ชอบอ่าน หรือฟังบทสัมภาษณ์ ความสำเร็จเจ้าของธุรกิจใหญ่ไม่ว่าจะรุ่งเรืองแค่ไหน เหมือนจับพิรุธได้ว่าเฟค โกหกบางส่วนเพื่อให้ตัวเองดูดี ยิ่งใหญ่และแหลมคมกว่าคนอื่น ชอบฟังบทสัมภาษณ์คนธรรมดา นักธุรกิจธรรมดา ยูทูปเบอร์ธรรมดา ช่วงชีวิตมีขึ้นมีลง ชีวิตเหมือนตัวโน๊ตไม่ราบเรียบ ฟังแล้วสนุกได้ความรู้มาปรับใช้กับตัวเองไม่มากก็น้อย ชีวิตมีความหวังเสมอ ชีวิตไม่มีเส้นชัย ไม่มีแพ้ไม่มีชนะ เป็นคำคมๆ ที่ได้จากการฟัง ...

บ่นหรืออวยพร ปีใหม่ปี 2568 หยุดมากมั้ยก็คงไม่ หยุดยาวเหมือนเดิม แต่ปีนี้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม เหมือนหยุดมากไป สำหรับความรู้สึกส่วนตัว ทั้งๆ ที่การหยุดใช้เวลาเท่าเดิมที่ได้ออกแบบไว้กับการทำงาน ที่สำนักงานจะให้สิทธิ์ในการจัดการเวลาตัวเองกับงาน เวลาหยุดเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่งานต้องเสร็จตามระยะเวลาที่กำหนดไว้ กำหนดไม่ยากใช่มั้ยครับ แต่คนกำหนดเวลาวันหยุดต้องใช้ใจพอสมควร มากไปก็ไม่ดีเพราะเหมือนเอาเปรียบคนอื่นที่ทำงานด้วยกัน น้อยไปก็อึดอัดในแง่ของแต่ละคน และความจำเป็นในชีวิตที่ไม่เหมือนกัน แต่ในละเวลา วันหยุดจึงสำคัญไม่น้อยกว่าวันไม่หยุดและต้องทำงาน ...

ธุรกิจปรับตัวยังไง ต้องปรับตัว เราจะได้ยินคำนี้บ่อย โดยเฉพาะยุคไม่เกิน 5 ปีที่ผ่านมา ไม่ว่าธุรกิจ หรือการดำรงชีวิต ทุกคนรู้ว่าต้องปรับตัว ถ้าตามสถานการณ์ตลอด แต่ไม่รู้ต้องปรับตัวยังไง เป็นคำถามและคำตอบก้องในหัวตลอดเวลา เรื่องการปรับตัวมันเป็นทุกอาชีพ ไม่มีอะไรหยุดอยู่นิ่ง แม้แต่อาชีพที่ผมทำอยู่ คือ บัญชี ยังไงก็ต้องปรับตัวเช่นกัน แต่จะปรับตัวอย่างไร กฎหมายแข็งทื่อมั้ย ...

โอกาสแห่งชีวิต ที่จะเขียนเรื่องนี้ ไม่ได้เพียงบอกเล่าความเป็นไปในชีวิตซึ่งเป็นเรื่องแต่ละปัจเจก แต่ต้องการจะถ่ายทอดการเรียนรู้ประสบการณ์และคนทั่วไปสามารถปรับใช้ในชีวิตได้ ถ้าคิดว่าถูกจริตก็นำไปใช้ ถ้าคิดว่าไม่ใช่ก็เพียงอ่านผ่าน ในสิ่งที่เราไม่รู้ไม่เคยเรียน และโอกาสที่พัดผ่าน หรือหยิบฉวยเอาไว้ เหมือนสายลมพริ้วไหว ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป หรือจะเลือกเก็บสายลมแห่งโอกาสนั้นไว้ คำที่บอก โอกาสมีเสมอ ผ่านไปเดี๋ยวก็ผ่านมาใหม่ โอกาสของมนุษย์ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป รวมทั้งเลือกจะเรียนรู้สิ่งใหม่ตลอดชีวิต ก็จะเป็นการเพิ่มพูนความรู้ใช้ในโอกาสต่อไป หลายปีที่ผ่านมามีงานรีโนเวทบ้านครั้งใหญ่ หลายครั้งๆ ...

จุดเล็กๆ อยู่ที่หัวใจ ตลอดหลายเดือน จะว่าไปเกือบ 1 ปีเต็ม เกิดสภาวะความเครียดสะสม ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรบ้าง และก็ไม่รู้ตัวเองด้วยว่าเครียด นึกว่าสบายๆ ธุรกิจก็ไปได้พอสมควร ไม่แย่แต่ก็ไม่เปรี้ยงเหมือนในอดีต ต้องเรียกว่าประคองตัวได้ ไม่ถึงกับสบายแต่ก็ไม่เจ็บป่วยทางธุรกิจ โดยลืมไป ด้วยสภาวะแบบนี้มีเจ็บปวดทางธุรกิจคือลูกค้า หลายสายโทรมาปรึกษาตลอดหลายขวบปี ปลายสายว่างน้อยเกือบทุกเวลา เพราะต้องคอยตอบคำถามเสมอๆ กลายเป็นเครียดสะสม ...

เรื่องเล่าจากอดีต เติบโตคนละแนวทาง ต้องสารภาพบทความชิ้นสุดท้ายเป็นเรื่องที่บันทึกยากที่สุด เนื่องจากได้มีการแยกกันอยู่แต่ละครอบครัว การพบเจอหน้ากันเป็นเรื่องสั้นๆ มากโดยหลักแล้วครอบครัวคนจีน จะวนเวียนมาเจอกันปีละ 1 ครั้งในวันเชงเม้ง ไหว้บรรพบุรุษแต่ก็เจอกันไม่ครบ ถ้าเชงเม้งไม่ตรงวันอาทิตย์ เพราะทุกคนมีภาระกิจต่างกัน ในยุคที่ต้องทำมาหากินคนละแบบ คนละอย่าง บางอาชีพการหยุดงานอาจเป็นเรื่องต้องห้าม สำหรับการทำงานของแต่ละคน การพูดคุยไถ่ถามจึงน้อยมาก เพิ่งจะมาปีนี้ต้นปี 2567 ครอบครัวสมบัติสุวรรณ ...

สภาวะความเครียด หลายเดือนที่ผ่านเครียดมาก เรื่องราวผ่านตาผ่านหู ไม่รู้ว่าเครียดจากเรื่องอะไรบ้าง มันเหมือนของเหลวสะสมในร่างกาย ไม่ใช่ไขมันแต่เป็นความเลวร้ายของสังคม ผ่านหน้ากระดาษ ผ่านหน้าทีวี ออนไลน์ มันผ่านมาเยอะแยะไปหมด แล้วมันก็สะสมแบบไม่รู้ตัว จนพบว่ามีความเครียดสูง ช่วงสะสมมันสนุก ดูตามการเมือง สังคม ตามไปเยอะๆ มันสะสม ช่วงระหว่างตามเวลาดึกก็ดูฟังผ่านช่องยูทูปต่างๆ ดื่มเบียร์คนเดียวแบบดื่มด่ำ สุดท้ายมาพบว่าตัวเองเครียดฝังลึกมาก ...

เพื่อนร่วมงาน ผมได้ไปอ่านในหนังสือคำถามสำคัญกว่าคำตอบ ของ หนุ่มจันท์ มีอยู่บทหนึ่งสะดุดใจจริงๆ แล้วก็สนุกได้ข้อคิดทุกเรื่องจากมุมมองที่เขาถ่ายทอดออกมา มีบทหนึ่งใช้ชื่อ แตงโม อันนี้ไม่ได้เล่าเรื่องผลไม้นะครับ แต่เป็นเสื้อแบรนด์หนึ่ง ผมไม่รู้ปัจจุบัน เสื้อแบรนด์แตงโม ขายที่ไหนบ้าง แต่ในยุคผมต้องบอกว่าโด่งดังมากหาซื้อไม่ยาก ในหนังสือเขียนถึง อดิศร พวงชมภู เจ้าของแบรนด์แตงโม เรื่องการบริหารงานในองค์แล้วคิดถึงตัวเอง ผมว่าผมใช้หลักคล้ายกัน ...

พลังสมอง หลายเดือนมานี้พลังสมองรู้สึกหายไปเยอะคิดอะไรไม่ออก อาศัยอ่านหนังสือเยอะแยะไปหมด เพราะเคลียร์ใจเพิ่มพลังสมอง ทำแล้วทำอีกก็ไม่ได้ผล หาเหตุผลไม่เจอรู้ว่า มนุษย์ มีสมองซีกซ้ายซีกขวา สมองซีกซ้าย จะคิดเรื่องการวิเคราะห์ และเหตุผล สมองซีกขวา จะใช้ความรู้สึก และอารมณ์ จินตนาการ มีแพทย์ท่านหนึ่งกล่าวว่า คนเราจะใช้สมองซีกซ้ายมากกว่า ใช้การวิเคราะห์หาเหตุผลมากกว่า ใช้ความรู้สึกและอารมณ์ ผมเองมักจะถูกถามจากลูกค้า ...

เล่าเรื่องจากอดีต แยกย้ายสร้างครอบครัว ความเดิมบทที่แล้ว หลังจากเริ่มต้นร้านนิวสยาม ขายเฟอร์นิเจอร์ หน้าตลาดโรงหนังกรุงสยามผมเองระบุเวลาไม่ได้ว่านานแค่ไหน ที่ขายเฟอร์นิเจอร์แต่ถ้าเดาๆ หลังจากพ่อผมเสียปี 2513 น่าจะไม่เกิน 2-3 ปี เพราะมีการย้ายบ้านที่พำนักจากร้านง่วนเฮงหลี ตลาดยิ่งเจริญ ที่ปล่อยร้านให้คนเซ้งเพื่อเอาเงินมาโปะบ้านที่ร้านนิวสยาม เพื่อให้ปลอดหนี้เข้าใจว่ากิจการร้านนิวสยามน่าจะเปลี่ยนตามไปด้วย เพราะต้องขนของจากร้านเดิมที่ขายเครื่องปรุงรส อาหารกระป๋อง ถ่านไม้ เตาไฟ ...

มองการเมืองไทย ผ่านวันที่ 7 สิงหาคม 2567 ยุบพรรคก้าวไกล ก็ว่าแย่แล้วนะเพราะแค่จะแก้กฎหมายอาญาในสภา ผ่านไม่ผ่านยังไม่รู้แต่ก็โดนน็อค ผ่านมาวันที่ 14 สิงหาคม 2567 ถอดถอน เศรษฐา ทวีสิน ออกจากนายกฯ อีกแต่งตั้งคนที่เคยมีคดี เบื่อคำว่า จริยธรรมมาก มองการเมืองวุ่นๆ ...

ตัวพิมพ์เล็ก อ่านเจอเรื่องเกี่ยวกับ วรรณยุกต์ ในตัวอักษรภาษาต่างๆ เช่นภาษาไทย จีน และมีอีกหลายภาษาที่มีวรรณยุกต์ แต่ในภาษาอังกฤษ ไม่มีวรรณยุกต์ และมีภาษาอื่นๆ ที่หลายภาษาในโลกก็ไม่มีวรรณยุกต์ ที่เขียนถึงเรื่องตัวอักษรคงไม่ได้เกี่ยวกับวรรณยุกต์ แต่จะเกี่ยวกับตัวอักษรในภาษาอังกฤษ ไม่ได้เชี่ยวชาญทางด้านภาษา แต่เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวอักษร เป็นการตั้งข้อสังเกตุ ภาษาอังกฤษ ที่เราเรียนผมไม่รู้ปัจจุบันยังเรียนตัวเขียนอยู่หรือไม่ ในตัวอักษรภาษาอังกฤษที่เคยเรียนในวัยเด็ก จะสัมผัสได้กับตัวเขียนใหญ่ ...

แสงแดดปชต. น้ำค้างหลาก ยอดหญ้า ดูแช่มช้อย น้ำเล็กจ้อย สวยสง่า เมื่อต้องแสง สีสันสด สุดสวย วับวาวแรง คอยฉายแสง ให้ยอดหญ้า ดูงดงาม น้ำจิตที่ สุดหยั่ง รากลึกนั้น เป็นคำมั่น ว่าเรา เป็นดั่งแสง ส่องสว่าง ...

ฮีโร่โอลิมปิก หลายวันมานี้มีความสุขกับการนั่งดูโอลิมปิกเกมส์ ผมดูข่าวกีฬา ผมดูทุกอย่างที่เกี่ยวกับกีฬา ดูการแข่งขันกีฬาเกือบทุกประเภท ไม่จำเป็นต้องมีนักกีฬาไทยแข่ง ผมดูความมุ่งมั่นของนักกีฬา ดูแววตานักกีฬาขณะแข่งขัน ดูแววตาของการได้รับชัยชนะ ดูแววตาสำหรับผู้พ่ายแพ้ในการแข่งขัน ดูแววตาผู้ชนะขณะรับเหรียญรางวัล เท่านี้ก็มีความสุขแล้ว ชอบมากที่สุดก็คือช่วงที่โทรทัศน์ตัดภาพสวยของการแข่งขันคลอด้วยเสียงเพลง ผมดูด้วยความดื่มด่ำ บางครั้งถึงกับน้ำตาคลอกับความสำเร็จ และความผิดหวังของนักกีฬาหลาย ๆ คนผมดูทุกช่อง ถ้าหากโทรทัศน์ช่องไหนพูดถึงการเมืองผมจะปิด หรือเปลี่ยนทันที ...

วัฒนธรรมหมาเห่า ช่วงนี้ไม่ได้เขียนหนังสืออะไรเลย บทความชิ้นนี้ใช้เวลาเขียนหลายเดือน เพราะเริ่มขี้เกียจและไร้อารมณ์ ความจริงแล้วเขียนหลายเรื่องแต่ก็ลบทิ้ง คิดว่าไม่เหมาะสมจนอารมณ์แตกกระเจิง ต้องตั้งหลักกันเกือบทุกวันจึงอยากเสมอความคิด ในฐานะคนไทยคนหนึ่ง ผมเองสรุปได้ว่าประเทศไทยใช้ฮีโร่เปลือง หรือเป็นฮีโร่ได้ไม่นาน นอกจากนั้นคนตายเท่านั้นจะกลายเป็นคนดี ถ้าหากใครย้อนอ่านประวัติศาสตร์ไม่ต้องนานนักไม่เกิน 40 ปี นายกรัฐมนตรีของไทยขณะอยู่ในตำแหน่งมักจะถูกด่าทอ และกล่าวหาจากสื่อมวลชนบางคนบางกลุ่ม และนักวิชาการบางคน แนวความคิดของสื่อก็คือ ไอ้พวกนี้มาแล้วก็ไปแต่พวกเรายังอยู่ และก็มีความรู้สึกดูแคลนนักการเมืองที่เพิ่งมา ...

โคตรชอบเอ็งเลย ผมตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับโฆษณาไทยประกันชีวิต ตั้งแต่เห็นวันแรกจำไม่ได้ว่าวันไหนแต่ก็น่าจะประมาณ 4-5 วัน จนแล้วจนรอดก็ไม่มีเวลาเขียนถึงซักที ที่เขียนถึงไม่ใช่ว่าจะโฆษณาให้กับบริษัทที่ผมไม่ได้เกี่ยวข้อง แต่ผมชอบครับ เกี่ยวกับเรื่องพ่อ แม่ ที่มีลูกสาวที่น่ารักคนหนึ่ง สุดท้ายลูกสาวท้องก่อนแต่ง จำความรู้สึกแรกได้เลยว่า ผมชมโฆษณาด้วยความอิ่มเอมในช่วงแรก เรื่องราวดำเนินได้ถึงตั้งแต่พ่อได้สัญญาว่าจะรักลูก และภาพก็ตัดไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่ ลูกสาวคลอดเป็นวัยทารก ลูกสาวเติบโตอย่างน่ารักตามประสาเด็กผู้หญิง ...

เข้าครัวทำอาหาร ตัวผมเองนอกจากจะชอบเรื่องบัญชี และอ่านหนังสือเกี่ยวกันภาษี ยังมีอีกเรื่องที่ชอบก็คือ การเข้าครัวทำอาหารแต่ก็ไม่ค่อยมีเวลาเพราะงานที่ต้องรับผิดชอบเยอะ โดยส่วนใหญ่ถ้าว่าง ๆ หรือถ้าเคร่งเคลียดผมจะทิ้งงาน เข้าครัวผมจะใช้การทำอาหารเป็นที่พักผ่อนสมอง โดยการทำอาหารของผมก็ไม่ได้พิถีพิถันมากนัก คือเน้นรสชาติ และสะอาด แต่ไม่ค่อยเน้นสวย เอาเป็นว่ากินได้ก็พอ อาหารที่ทำก็มีหลายประเภท ทั้งอาหารไทย ฝรั่ง จีน ผมทำหมดจะอร่อยหรือไม่อีกเรื่องนึง คือชอบศึกษาเรื่องอาหาร ...

โฆษณาต้องสร้างคอนเทนต์ ในฐานะคนทำบัญชีจบทางด้านบัญชี แต่ก็เป็นคนที่เคยเรียนบริหารการตลาดมาด้วย แล้วก็เป็นคนชอบอ่านข่าวเกี่ยวกับการตลาด การโฆษณาเป็นความชอบส่วนตัว จึงเอาหลายๆ อย่างมารวมกันในตัวคนเดียว มาวิเคราะห์ในสิ่งที่อ่านเจอ มาสะดุดกับข่าวนี้ อ่านข่าวในประเทศไทย เกี่ยวกับทีวีดิจิตอล ดิ้นหนีตาย เพราะเม็ดเงินโฆษณามันมีอยู่ก้อนเดียว แต่ต้องกระจายไปหลายแหล่ง ทั้งกลุ่มทีวีดิจิตอล ที่มีช่องทีวีเพิ่มขึ้นมา นอกจากนั้นยังต้องสู้กับ ยูทูบ ไลน์ทีวี อีกทั้งยังมีช่องทางออนไลน์อีกมากมาย ...

ขี้หมาหน้าบ้าน เช้าวันนี้ผมตื่นนอนขึ้นมาก็ทำกิจวัตรประจำวันโดยปกติหลังจาก 8 โมงเช้าก็เปิดออฟฟิค เนื่องจากผมเป็นออฟฟิคเล็ก ๆ มีพนักงานไม่มากกิจกรรมบางอย่างในที่ทำงานก็ต้องทำเอง สลับกับพนักงานบางคนเรียกว่าอยู่กันแบบครอบครัว ในที่ทำงานผมจะจอดรถมอเตอร์ไซค์ไว้ 1 คันเพื่อใช้ไปนั่นไปนี่ที่ไม่ไกลนัก ทุกเช้ารถมอเตอร์ไซค์จะถูกถอยออกไปจอดหน้าที่ทำงาน เช้าวันนี้กิจกรรมเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ มีกับดักขี้หมารออยู่หน้าที่ทำงานโดยที่ผมไม่ได้สังเกตุ ทั้งล้อ และเท้าของผมสัมผัสกับขี้หมาเต็ม ๆ กลิ่นคลุ้งไปทั่ว ผมคิดว่าผมรู้ว่าเจ้าตัวไหนมาทิ้งทุ่นระเบิดไว้หน้าที่ทำงานผม ...