มิตรภาพตัวอักษร
จริงๆ อยากเขียนเรื่องเล่านี้นานมาก อาจเป็นข้ออ้างหาเวลาไม่ได้ อีกข้อก็คือ ไม่กล้าเขียนเพราะกลัวจะไปละลาบละล้วงคนที่ถูกเอ่ยถึง จนเมื่อเร็วๆ นี้มีคำเหล่านี้ถูกโปรยไปในทวิตเตอร์ ผมก็เอ่ยว่าอยากเขียน มีคนมาเฟพผมตีความเองว่าเห็นด้วยแล้วกัน ฮา ย้อนรอยไปหลายปีก่อนในยุคที่ทวิตเตอร์เริ่มกันแรกๆ บรรยากาศจะไม่เหมือนบนเฟซบุ๊ค เพราะโดยส่วนใหญ่ยุคนั้นเฟซบุ๊ค จะรู้จักกันมาขอเป็นเพื่อน โลกเสมือนกับโลกจริงแทบจะเป็นโลกเดียวกัน ส่วนทวิตเตอร์ จะเป็นเรื่องของการบ่นการพิมพ์คนเดียว ใครเห็นด้วยก็มาตาม มาโฟโล่ยิ่งถ้าเป็นเรื่องการเมืองในยุคนั้นจะกระทบกันรุนแรงมาก ยุคนี้ก็ไม่ต่าง ...