ผ่านมาแล้ว 20 กว่าปี บทความเขียนไว้เยอะ แต่ไม่ได้โอนย้ายจากเว็บเก่ามาที่ใหม่ เข้าไปอ่านบทความเก่าๆ ในคอมพิวเตอร์ส่วนตัว บางชิ้นก็ยังมีคุณค่า แต่บางชิ้นดูแล้วน่าจะเอ้าท์ไปแล้ว เสียดายมั้ยก็เสียดาย คงจะพิจารณาเป็นเรื่องๆ อีกรอบ อีกส่วนน่าจะเป็นเรื่องของเวลา งานบัญชีก็ต้องทำ งานจดทะเบียนทั้งลูกค้าใหม่ และจดทะเบียนเปลี่ยนแปลงลูกค้าเดิม อีกทั้งต้องบริหารองค์กรของตัวเองไปด้วย อีกทั้งงานเขียนใหม่จะเขียนช้าลง เขียนไปก็กลัวจะกระทบคนอื่น ความเชื่ออื่นๆ ด้วยความขัดแย้งในสังคมที่มีค่อนข้างสูง ตามความเชื่อจะเขียนด้วยความรู้สึกนึกคิดอย่างเดียวก็ไม่ได้ เพราะสิ่งที่คิดอาจเป็นการรบกวนความคิดของผู้อื่น แนวการเขียนจึงออกกลางๆ ไปไม่สุดไม่ถนัด เป็นการเขียนที่ยุ่งยากพอสมควร เขียนแล้วลบเขียนแล้วลบ ไม่ปรากฎบนออนไลน์ก็เยอะ ผู้คนรอบข้างไม่อยากให้แตะเรื่องการเมือง เพราะเป็นความเชื่อของแต่ละคน ในสังคมที่เราอยู่จะไม่รู้การเมืองเลยก็ไม่ได้ เพราะการเมืองมันกระทบเศรษฐกิจปากท้องอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเป็นการเมืองจากการเลือกตั้ง หรือการเมืองจากการแต่งตั้ง การเมืองบนถนน แต่ยังไงก็ขอคารวะผู้อ่านที่สละเวลาอ่าน มารู้จักกัน จาก สาม สอเสือ นักข่าวกว่า 10 ปีในอดีตก่อนจะผันตัวมาเป็นนักบัญชีทุกวันนี้
ตามไปดูปูแป้ง
ตามไปดูปูแป้ง ผมเองต้องออกตัวอย่างแรงว่าไม่ใช่คนอีสาน แต่อยากเป็นคนอีสานกับเขาบ้างนะครับ น่ารักดีกำลังเล็งสาว ๆ อยู่จะได้เป็นคนอีสานกับเขาบ้างเทศกาลจะได้กลับบ้าน บังเอิญผมเป็นคนกรุงเทพโดยกำเนิด ไม่เคยย้ายไปอยู่จังหวัดไหนเวลาเทศกาลเห็นเขากลับบ้านต่างจังหวัด ยังอยากจะกลับบ้านบ้าง แต่ต้องเป็นบ้านต่างจังหวัดนะครับ ผมเห็นในภาพยนต์เวลาเขาถ่ายภาพซึ้งๆ ลูกวิ่งกลับบ้านบนคันนา มีพ่อแม่รออยู่กับบ้าน แสงแดดทอลงบนพื้นหลังคาบ้านเป็นสีทองซึ้งจะตายไป อย่างกับมิวสิควีดีโอ คนแถวนั้นถ้าได้อ่านคงบอกว่าผมโง่เต็มประดา อยู่กรุงเทพดีอยู่แล้วเจริญก็เจริญกว่าที่อื่น สะดวกสบาย รัฐบาลไหน ๆ ...